Desiderata. Mijn vertaling.

Mijn vertaling….

 

Vergeten kilometers

Als ik zeg dat ik haar mis,
gooit ze kaarten voor mijn voeten.
Zegt me vergeten kilometers
bijeen te vegen.
De monotone tikken
van mijn horloge te tellen
die ik vaak eenzaam,
in de duisternis hoorde.
Te bedenken hoe dat voelt.

Ze vecht met woorden,
vertelt dat zij niets heeft.
En ik bergen heb
om me te steunen.
Dat ik droom over luchten,
uitgeademd door onze voorvaderen.
Die niet wisten dat uitlaten
meer zou worden
dan een wandeling in het bos
met je hond.

Zwijgend, wetend, stap ik op.
Haar woorden verdampen
door zon in lonkende verte.
Daar roepen wolken
maakt storm mijn bed
onder bladerdaken
langs uitgestrekte wegen.

Ik ga haar missen…

© Hobo