Nooit meer gebroken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De treurwilg huilt vandaag.
Omdat wind vanuit verten je naam waait.
Je verlaat je lichaam en wacht
tot hij je naar de einder brengt.
Terug naar waar je nooit
weer gebroken kunt worden.
Kwetsbaren verdragen leven niet
vanuit een gescheurde plek.

Dan zeggen statistieken van leven.
Dat soms vogels moeten vliegen
voordat ze hun dag gehad hebben.
Dus laat wind je dragen naar huis,
waar het pijnloos is.
Door het lijden dat je kent
hoop ik dat je de weg vind
om nooit meer te breken.
Zweef weg van scherven,
wat je laat leeft tot het eind.
Jij was het verschil,
de herinnering die je liet is mooi.

Eens vlieg ik ook, om je weer te zien.
Je te zeggen dat ik blij was
dat jij een deel van de weg
naast me reed.
Dat jij het mooi maakte.
En dat ik hoop
dat je nooit meer gebroken wordt.

© RTM
23-10-20

 

Vallen voelt als vliegen.

 

Bitch!

Nou moet je niet denken
dat ik zomaar even schrijf
wat ik zeggen wil.
Deed ik dat,
zouden er hele andere woorden staan.

Waarheid
komt niet zo gemakkelijk
over mijn lippen
als het om jou gaat.

Je staat me mooi.
Maar dat is alleen
het lijstje om mij heen.
Je gezuip ziet geen mens,
je gekreun hoort alleen je baas nog.

Eigenlijk ben je al uit mijn hart,
leef ik beter zonder jou.

Maar je moet nog even blijven.
Tot het eind van de maand.
Dan gooi ik je echt opnieuw
in gedachten de deur uit.

 

Wel eens over gedacht?

Zomaar een gesprek. Over geloof. Whoooaaa Zwerver, geloof! Brand daar je vingers niet aan!! Toch, ik vind het iets aparts. Die bijbel bijvoorbeeld. Ik heb hem een paar keer doorgelezen. Oude vertaling, nieuwe vertaling en de allernieuwste vertaling. Toen ik daarover sprak met een “Gristen” was gelijk de vraag: “en ben je daar dan niet gelovig van geworden?” Alsof het lezen van een boek je gelijk “gelovig” maakt. Een soort literaire injectie. Je leest het en je gelooft het. Toen ik antwoordde dat het lezen van een kookboek me niet direct een topchef maakt of het lezen van een boek over vliegtuigen me geen piloot maakt, “was dat wat anders”… Oke… Wel eens over nagedacht? Dat het hele “Gristen” geloof gebaseerd is op verraad bijvoorbeeld? Als die Judas niet zijn ding had gedaan, was het allemaal heel anders geweest. Dan hadden misschien de Druïden hun natuurgeloof wereldwijd verspreid. En hadden we een appel als symbool gehad in plaats van een kruis, in dit geval een symbool van ondragelijke pijn en lijden en uiteindelijk dood. Natuurlijk zijn er mensen die dit weer anders zien, ieder zijn eigen mening uiteraard. Ik ga de discussie niet aan in ieder geval. Niet hier in ieder geval. Wel leverde het denken, filosoferen, lezen en luisteren een gedicht op. Deze:

Jezus wat een puinhoop…

Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.

Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.

Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…

Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.

Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.

© Zwerver

 

Vallen voelt als vliegen

Vallen voelt als vliegen

Ik kwam waar ik niet moest zijn,
zag wat ik niet wilde zien.
Deed wat ik nooit zou doen,
was wie ik niet wilde zijn.
Iets probeerde me tegen te houden,
een stemmetje stuurde me voort.
Ik voelde me elke dag geweldig.
Wist dat het niet zo hoort.

Bizar, dat vallen voelt als vliegen
voor een kort moment.
Dat zweven duurt maar even
tot je bent geland.

Ik was moe van vriendelijk zijn,
sprak van vrijheid, oud excuus.
Stopte met doen wat ik dacht dat moest,
keerde terug naar mezelf.
Wilde nooit iemand pijn doen.
Alles moest op mijn manier.
Dit was dus hoe ik moest betalen,
voor het hebben van teveel plezier.

Toch voelt vallen als vliegen,
voor een kort moment.
Echt, zweven duurt maar even,
tot je bent geland.

Je ziet het komen als het weg is,
als je de reden kent.
Zelfs als je wist dat het verkeerd was,
juist voor dat moment.

Toch wil je steeds weer vliegen.
Ook al weet je dat je vallen gaat.
Elke keer wil je weer zweven.
Als je net weer op je benen staat.

Thx Jeff Bridges
© Zwerver 2012

Jij wel eens gevlogen terwijl je aan het vallen was?
Ik ben benieuwd…

 

Als het maar puur is

“Wat zal het zijn bigguy?”spettert de barslet
langs haar kauwgum tegen mijn zonnebril.
“als het maar puur is, een dubbele,”
schuurt het uit mijn stoffige keel .

Zand schuurt mijn oksels
als ik drink.
De  slok brandt vier dagen woestijn
uit mijn keel.

Een snol schuift aan,
hopend op een klant.
Stinkend naar zweet en
sperma verjaagt ze vliegen
die constant puisten
in haar zweterige nek aanvallen.
Okselzweet walmt me ranzig tegemoet.

Net op tijd sta ik op,
gooi geld op de bar,
loop naar buiten.

“Hotel California”
staat er op een bord
naast de deur.

Ik kan niet meer terug.