Nooit meer gebroken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De treurwilg huilt vandaag.
Omdat wind vanuit verten je naam waait.
Je verlaat je lichaam en wacht
tot hij je naar de einder brengt.
Terug naar waar je nooit
weer gebroken kunt worden.
Kwetsbaren verdragen leven niet
vanuit een gescheurde plek.

Dan zeggen statistieken van leven.
Dat soms vogels moeten vliegen
voordat ze hun dag gehad hebben.
Dus laat wind je dragen naar huis,
waar het pijnloos is.
Door het lijden dat je kent
hoop ik dat je de weg vind
om nooit meer te breken.
Zweef weg van scherven,
wat je laat leeft tot het eind.
Jij was het verschil,
de herinnering die je liet is mooi.

Eens vlieg ik ook, om je weer te zien.
Je te zeggen dat ik blij was
dat jij een deel van de weg
naast me reed.
Dat jij het mooi maakte.
En dat ik hoop
dat je nooit meer gebroken wordt.

© RTM
23-10-20

 

Kus mijn kont

Kus mijn kont

Elke dag zit ik erop
Behalve als ik effe stop
Omdat ook ik wel eens moet eten
Of een sletje ben vergeten

Als ik weer start kust het mijn kont
Ook al heeft het ding geen mond
Urenlang onder mijn naad
’t is een deel van mijn beste maat

Helemaal in zacht zwart leer.
Onder mijn kont, keer op keer
Echte luxe, niet van adel
Wat is een motor…
zonder zadel?

©RTM
2019

 

Weg Dominee.

 

De Pisang

De Pisang

Ze stond steeds naar me te lonken
Nu ligt ze daar, stomdronken
Zacht kreunen klinkt in ‘t  rond
Geur van Pisang uit haar mond

Ze was mooi, vrouwelijk, zacht
Was verleidelijk grootgebracht
Haar borsten rond en stevig
De geur van Pisang was hevig

Ik genoot van ‘t vrouwelijk schoon
Ze bewoog gracieus, een geil vertoon
Haar lichaam vol verlangen
De geur van Pisang bleef maar hangen

Naakt kwam ze voor me staan,
bood zichzelf gewillig aan.
Zachte armen om mijn nek
Teveel Pisang maakte haar gek

Stevig hield ze mij vast
Handen voelden op de tast
Haar vingers gleden in mijn broek
Pisang, als een wulps verzoek

Zacht duwde ik haar weg
Bezopen slapend, wat een pech
Haar handen gleden naar beneden
Mijn Pisang allerminst tevreden

Ik vraag me nog voortdurend af
Waarom ze toen haar lichaam gaf
En hoe het anders was gelopen
als ik ook Pisang had gezopen.

 

 

 

Ik geloof in strijd

Ik geloof dat wanneer je volhoud in je strijd en nooit opgeeft, je niet alleen mentaal niet tegen te houden bent maar dat je, als de tijd daar is, je volkomen bewust zult zijn van het moment van je doorbraak.

Ik geloof dat we allen strijders zijn op een slagveld vol mensen en zaken die je bewust of onbewust proberen af te leiden van de overwinning. De overwinning waarvoor je uiteindelijk geboren bent.

Tijdens de strijd moet je ziel overleven door keus, niet door kans.

Ik ben er van overtuigd dat niemand bang voor angst moet zijn. Dat we juist het overwinnen van angst moeten gebruiken om onszelf te motiveren.

We moeten ons onderscheiden door motivatie. En manipulatie door onze omgeving herkennen en nooit accepteren.

Ik vind dat we geen medelijden moeten hebben en dat we ons nooit moeten laten leiden door wat anderen van ons denken.

Want zelfvertrouwen en geloof in jezelf zal je uiteindelijk een mens maken die zijn terechte plaats onwankelbaar in de schepping zal innemen.

 

Oud Brood (Ouwe Biker).

 

Schaamteloos

 

Desiderata. Mijn vertaling.

Mijn vertaling….

 

Bikertuig?

Een oude, door het vele rijden getekende biker reed op een dag een stadje binnen. Het leek hem een rustig stadje en hij besloot er een paar dagen te blijven. Hij vond een betaalbare slaapplek, parkeerde zijn motor. Na een leven lang op de weg kende hij de mensen en de wereld. Blij dat hij even kon bijkomen besloot de biker naar de markt te gaan om wat eten en drinken te kopen. Bij de ingang van de markt hing een man op zijn vensterbank, uitkijkend op de markt. De biker liep met een glimlach op zijn gezicht richting ingang van de markt en moest langs de man lopen. Op het moment dat de man de biker zag begon hij te schelden. Hij vervloekte de biker vanwege zijn uiterlijk, zijn levensstijl, zijn gedachten. Hij vervloekte zijn moeder, vader en verdere familie en schreeuwde dat de biker een smerige zwerver was en hoeveel beter hij zelf was en dat de biker de adem niet waard was die hij inademde. De biker bleef glimlachen en liep langs de man de markt op om te halen wat hij nodig had.

De volgende dag ging de biker weer naar de markt en ook de scheldende man was er weer. Ditmaal schold hij nog harder, schreeuwend en gillend naar de biker, vervloekte zijn geboorte en zijn familie en iedereen in het leven van de biker. Die zoals steeds hem glimlachend voorbij liep met zijn dagelijkse voorraden in een rugzak.

Dit ging zo verder de rest van de week tot op een dag, toen de biker van de markt afliep en de scheldende man op hem afkwam. Gewoon omdat hij niet begreep dat de biker niet reageerde.

“Hey bikertuig, elke dag loop je hier voorbij en elke keer scheld ik je helemaal verrot. Ik vervloek je familie, je leven, je rotkop en alles waar je voor staat en wat je doet.” zei de man. “Maar elke keer dat je deze markt oploopt met je grijns op je kop weet je dat ik je hier zal zitten te vervloeken en uitschelden. En iedere keer loop je langs me de markt weer af met die zelfde grijns op je harses. Ik weet omdat ik tegen je spreek dat je niet doof bent. Waarom blijf je steeds glimlachen terwijl je weet dat ik niks anders zal doen dan je bikerkop verrot schelden en vervloeken?”

De oude biker, met dezelfde grijns op zijn gezicht kijkt naar de man en vraagt: ”als ik morgen een mooi cadeau voor je zou meenemen, zou je dat dan aan nemen?” Waarop de man antwoordde: “ absoluut niet, ik neem helemaal niks van mensen zoals jij aan.”  “Oke”, zei de biker, “als ik jou dus dat cadeau zou aanbieden en je weigert het, van wie is dat cadeau dan?” “Het zou uiteraard nog van jou zijn”, antwoordde de man.

“En zo is het ook met jouw boosheid”, zei de oude getekende biker, “als ik ervoor kies jouw gift van boosheid niet te accepteren, is die boosheid dan niet alleen van jou?” Glimlachend, zoals altijd, stapte de biker op zijn motor, trapte hem aan en verdween in een stofwolk richting de horizon.

 

Bitch!

Nou moet je niet denken
dat ik zomaar even schrijf
wat ik zeggen wil.
Deed ik dat,
zouden er hele andere woorden staan.

Waarheid
komt niet zo gemakkelijk
over mijn lippen
als het om jou gaat.

Je staat me mooi.
Maar dat is alleen
het lijstje om mij heen.
Je gezuip ziet geen mens,
je gekreun hoort alleen je baas nog.

Eigenlijk ben je al uit mijn hart,
leef ik beter zonder jou.

Maar je moet nog even blijven.
Tot het eind van de maand.
Dan gooi ik je echt opnieuw
in gedachten de deur uit.