Advertenties
Tagarchief: liefde
Hart
Honderd keer wilde ik mezelf betoveren.
Een onzichtbare geest worden
verborgen in jouw hart.
Om jouw minachting te begrijpen
die zo wreed voor me is.
Ik werd meester van jouw emotie.
Zou de hartslag van je gevoel ontdekken
dat loos zoekend door je aderen stroomt.
Dan zou ik jou kennen.
Ondanks jouzelf, tegen je wil
Zou ik deel zijn van je verlangens, je besluiten
En de koelheid in je verjagen.
Zo perfect, kan liefde je verbranden
Dan, als ik het zag exploderen,
zou ik weer naar buiten komen en man zijn.
© Zwerver
© zwerver 2013
Gevangen rebel.
- Moonrider
Je kunt rennen, rijden.
Jezelf verstoppen achter
tattoos, whiskey, wijven.
Je kunt ver gaan,
toch kortaf blijven.
Jezelf verzuipen
voor een kort moment.
Je kunt denken verbergen
achter een zorgzaam uiterlijk.
Wegduiken in de anonimiteit
van burgerlijkheid
binnen een rijtjeshuis
In je ziel sluimert wie je wilde zijn
Rebel, vader, bouwer, vriend.
Niemand die het begreep
Als jij voorop liep,
trots de klappen kreeg,
bloedend omkeek.
Waren vrienden verdwenen
na gezworen broederschap.
Diep in het donkere woud,
waar lafaards schuilen
voor echte mensen.
Gierende stormwind,
brandende horizon
of een dronken zwerver
kennen van verloren jeugd.
Weten van het eiland
waar verwaaide gedachten
elkaar weer vinden.
Leef om te rijden!
Rijdt om te leven!
© Zwerver 2012
Jij je ooit zo gevoeld?
Laat je gedachten achter!
Vergeten kilometers
Als ik zeg dat ik haar mis,
gooit ze kaarten voor mijn voeten.
Zegt me vergeten kilometers
bijeen te vegen.
De monotone tikken
van mijn horloge te tellen
die ik vaak eenzaam,
in de duisternis hoorde.
Te bedenken hoe dat voelt.
Ze vecht met woorden,
vertelt dat zij niets heeft.
En ik bergen heb
om me te steunen.
Dat ik droom over luchten,
uitgeademd door onze voorvaderen.
Die niet wisten dat uitlaten
meer zou worden
dan een wandeling in het bos
met je hond.
Zwijgend, wetend, stap ik op.
Haar woorden verdampen
door zon in lonkende verte.
Daar roepen wolken
maakt storm mijn bed
onder bladerdaken
langs uitgestrekte wegen.
Ik ga haar missen…
© Hobo
De Weg
Ze nam broers en zusters van me af,
liet vaders, moeders en kinderen begraven.
Martelde mij dagenlang,
met alles wat ik verloor
Liet het voor eeuwig verdwijnen,
gaf me leugens en liefde.
Pijn en verdriet.
Leegde mijn hoofd,
als het nodig was.
Verlichtte mijn geest
in donkere dagen.
Liet me vinden wat ik zocht,
zoeken wat ik vond.
Als een zwarte lijn
loopt ze door mijn leven.
Steeds aanwezig, keihard.
Vol beloftes, vrijheid, avontuur,
nieuwe horizonnen, sterrenloze nachten.
Ik bekijk haar met respect,
onderzoek haar ontelbare zijwegen.
Streel eindeloos
haar ruwe zwarte huid.
© zwerver
