Eindeloos samen
Aan het eind van de weg
scheiden onze paden.
We zeggen ons afscheid
en lachen en bedanken
de weg onder onze voeten
omdat hij zo mooi was.
We danken de weg voor ons
die er zo uitnodigend uitziet.
Dat hij ons samen liet reizen.
Soms hand in hand.
Ook al scheidden onze wegen
lang geleden al.
En lieten ze ons vergeten
hoe vaak we elkaar zeiden
dat aan het eind van de weg
onze paden zouden scheiden.
© RTM 19-2-1998-2020
Zwerver in jouw ziel
Dan dwaalt mijn ik.
Als het paardebloempluisje
dat zich achteloos
aan lucht vasthaakt.
Maar dat je met een zucht
weer wegblaast.
Dwarrelend naar mijn aard,
die er een bloem van maakt.
Ongestuurd zwerft mijn geest
langs stuivend stof
in zonnestralen.
Drenkt mijn hart
in dichtend woord,
van strofen en verhalen.
Tot mijn pen lief en smart
uit mijn ik komt halen.
Diep dringt mijn geest
in jouw ziel door.
Vind woorden en gebaren.
Maakt jouw mens
met woorden dicht.
Laat letters jou bewaren.
Je leven lang, als jij dat wilt
zal ik je geest bedaren.
Ik zal niet steeds de schouder,
maar eens de traan ook zijn.
Moet van ’t zwerven rusten
in stilte met wat rode wijn.
Leg mijn zwerversgeest dan neer.
Zo vind het pluizig zaadje
zijn laatste rustplaats in de grond
waarop hij ’t leven kuste.
© RTM 2007
Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.
Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.
Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…
Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.
Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.
Op een mooie zondagsrit
stopte ik met pech.
Een groep motoren kwam voorbij
bulderend over de weg.
Wat later bij een restaurant
stonden die gasten die ik zag.
Een van de rijders liep naar me toe
ik kende die speciale lach.
“Ik ben dominee Kees”, zei hij
“dat zijn christenen die daar staan.”
Ik lachte hem toe, stapte weer op
maar hij liet me niet gaan.
“Ken je Jezus”, vroeg hij mij
“met mijn hulp hem je ‘m zo gevonden.”
Ik antwoordde: “Jammer dat je ‘m kwijt bent,
nou moet je leven met je zonden.”
Kees wist niet wat hij moest doen
voelde zich een godsgeschenk
Hij ging maar door dus ik zei: “stop!”
Ik zal je zeggen wat ik denk
Kijk Kees, vriendelijkheid is jouw doel
zieltjes redden is jou ding.
Maar mij beledigen met wat ik voel
zie ik als een afstraffing.
Als jij mij je geloof opdringt
aanvalt waar ik voor sta
dan zit je fout dominee Kees,
dus voor ik verderga
Vertel ik je dat ik geloof in vrijheid
waarheid en een open weg
In eerlijk zijn, integriteit
en mijn deel van de pech
Ieder mens heeft het recht
te geloven wat hij wil
Als jij dat niet respecteert
kus dan de haren op mijn bil
Toen startte ik mijn motor weer
en zei: “Kees, wat ik nog merk
als jij zo’n goede christen bent
waarom zit je dan niet in de kerk?”
Een Zwerver dicht en schrijft... 