Zomaar een gesprek. Over geloof. Whoooaaa Zwerver, geloof! Brand daar je vingers niet aan!! Toch, ik vind het iets aparts. Die bijbel bijvoorbeeld. Ik heb hem een paar keer doorgelezen. Oude vertaling, nieuwe vertaling en de allernieuwste vertaling. Toen ik daarover sprak met een “Gristen” was gelijk de vraag: “en ben je daar dan niet gelovig van geworden?” Alsof het lezen van een boek je gelijk “gelovig” maakt. Een soort literaire injectie. Je leest het en je gelooft het. Toen ik antwoordde dat het lezen van een kookboek me niet direct een topchef maakt of het lezen van een boek over vliegtuigen me geen piloot maakt, “was dat wat anders”… Oke… Wel eens over nagedacht? Dat het hele “Gristen” geloof gebaseerd is op verraad bijvoorbeeld? Als die Judas niet zijn ding had gedaan, was het allemaal heel anders geweest. Dan hadden misschien de Druïden hun natuurgeloof wereldwijd verspreid. En hadden we een appel als symbool gehad in plaats van een kruis, in dit geval een symbool van ondragelijke pijn en lijden en uiteindelijk dood. Natuurlijk zijn er mensen die dit weer anders zien, ieder zijn eigen mening uiteraard. Ik ga de discussie niet aan in ieder geval. Niet hier in ieder geval. Wel leverde het denken, filosoferen, lezen en luisteren een gedicht op. Deze:
Jezus wat een puinhoop… 
Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.
Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.
Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…
Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.
Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.
© Zwerver
Een Zwerver dicht en schrijft... 