Voor Alexander

Voor Alexander

Ik leef om je niet te vergeten,
heb tattoos om je bestaan.
Je leven kijkt nu naar me
vanaf een foto.
De rode vogel zingt zijn lied
nee, ik vergeet je niet.

Het is zwaar, nu je weg bent.
Je kind vergeet de naam
die ik voor je bedacht
toen jij mijn kind was.
Mijn weg voert me
ooit weer naar jou.
Achter de horizon
waar ik al een leven reis.

Tranen zijn verstikkend
pijn in mij helpt niet.
Wind is alleen lucht
die onze voorvaderen uitademden.
“Geef het een plekje!”
Maar daaraan ging jij juist dood.
Ik zoek mijn gevoel.
Hoor de vogel steeds zingen
als ik je mis.

©RTM 2020

 

Af en toe, heel even…

Alzheimer sucks!

 

Oud Brood (Ouwe Biker).

 

Marianne. (Mijn zussie)

Marianne…

Dan denk ik aan je
op de vreemdste momenten
Je bent net een liedje
dat blijft rondspoken in mijn hoofd.
Gedachten aan jou doen me leven

Als het moeilijk is
vraag ik mezelf verbaasd
hoe jij het opgelost zou hebben.
Naar welke woorden
jij geluisterd had.

Nooit is iemand
onvergetelijker geweest dan jij.
Zo zul je blijven.
Juist omdat kanker je wegnam
Zit je dieper in mijn ziel,
dan allen.