Gelig vocht

 

voor Muriel

Gelig vocht

Toen het duivels stekend giftig zaad
dat jij zaaide met woorden,
wortel schoot in mijn leven,
werd het gevoed door
gelig druipend vocht
dat uit je mondhoeken droop
als je sprak over jezelf.

In de valse vale  schemer
van een duivelse ego
stond jij centraal.
In leven was alleen plaats voor jou
Dus moest ik jou worden.
En werd ik jou.

Tot Varuna het onrecht zag.
Mij het echte licht schonk
van een krijger, een overwinnaar.
Nu leef ik in licht en kleur,
zijn jouw stekelige zaden
slechts een herinnering ,
die niet meer kiemt, woekert en steekt.

De krijger overwon
de duistere herinnering aan jou.
Dus leef verder
in de as van de schemerige wereld
die je van jezelf hebt gemaakt.
Terwijl ik geniet van liefde
en mijn onoverwinnelijke  krijger.

 

©RTM
2020

 

Zwerver in jouw ziel

Zwerver in jouw ziel

 

Dan dwaalt mijn ik.
Als het paardebloempluisje
dat zich achteloos
aan lucht vasthaakt.
Maar dat je met een zucht
weer wegblaast.
Dwarrelend naar mijn aard,
die er een bloem van maakt.

Ongestuurd zwerft mijn geest
langs stuivend stof
in zonnestralen.
Drenkt mijn hart
in dichtend woord,
van strofen en verhalen.
Tot mijn pen lief en smart
uit mijn ik komt halen.

Diep dringt mijn geest
in jouw ziel door.
Vind woorden en gebaren.
Maakt jouw mens
met woorden dicht.
Laat letters jou bewaren.
Je leven lang, als jij dat wilt
zal ik je geest bedaren.

Ik zal niet steeds de schouder,
maar eens de traan ook zijn.
Moet van ’t zwerven rusten
in stilte met wat rode wijn.
Leg mijn zwerversgeest dan neer.
Zo vind het pluizig zaadje
zijn laatste rustplaats in de grond
waarop hij ’t leven kuste.

© RTM 2007

 

Hagenees toen

 

Een âhwe Hageneis

 

SNELWEGKRIJGER

Ik rijd omdat ik me een krijger voel
Op zoek naar prooi en avontuur
Rijden geeft me een doel
en leven echt en puur

Ben altijd op de weg te vinden
of zomaar in een restaurant.
Tussen zon of stormwinden,
soms dromend, langs de waterkant

Altijd wind in mijn gezicht,
steeds avontuur en leven
Dan zomaar een gedicht
zo’n bestaan is mij gegeven

Vrienden heb ik overal
een bed staat altijd klaar
Waarheen ik ook zwerven zal
zoek, je vind me daar.

 

Als het maar puur is

“Wat zal het zijn bigguy?”spettert de barslet
langs haar kauwgum tegen mijn zonnebril.
“als het maar puur is, een dubbele,”
schuurt het uit mijn stoffige keel .

Zand schuurt mijn oksels
als ik drink.
De  slok brandt vier dagen woestijn
uit mijn keel.

Een snol schuift aan,
hopend op een klant.
Stinkend naar zweet en
sperma verjaagt ze vliegen
die constant puisten
in haar zweterige nek aanvallen.
Okselzweet walmt me ranzig tegemoet.

Net op tijd sta ik op,
gooi geld op de bar,
loop naar buiten.

“Hotel California”
staat er op een bord
naast de deur.

Ik kan niet meer terug.