Voor Alexander

Voor Alexander

Ik leef om je niet te vergeten,
heb tattoos om je bestaan.
Je leven kijkt nu naar me
vanaf een foto.
De rode vogel zingt zijn lied
nee, ik vergeet je niet.

Het is zwaar, nu je weg bent.
Je kind vergeet de naam
die ik voor je bedacht
toen jij mijn kind was.
Mijn weg voert me
ooit weer naar jou.
Achter de horizon
waar ik al een leven reis.

Tranen zijn verstikkend
pijn in mij helpt niet.
Wind is alleen lucht
die onze voorvaderen uitademden.
“Geef het een plekje!”
Maar daaraan ging jij juist dood.
Ik zoek mijn gevoel.
Hoor de vogel steeds zingen
als ik je mis.

©RTM 2020

 

Spreken met God.

 

Altijd onderweg

 

Overpeinzing van een 65+’er.

Zo ben ik dus op 2-8-2019 65 jaar geworden. Een leven vol avonturen achter de rug. Twee keer getrouwd, twee kinderen van mezelf en twee bonus kinderen. Veel gezien en veel geleerd over mensen. Gevochten, gestreden. Gelachen en gehuild. Gezopen tot ik omviel maar meestal met mate. Geleerd om te koken, bakken, braden, stomen en te roken. Ben motorrijder, biker geworden. Een leefstijl die mij prima bevalt. Heb enorm veel mensen ontmoet. Ben bedonderd, voorgelogen, bestolen, belogen. Maar heb veel rijke momenten gekend en ontelbare wegen bereden. Heb klappen gehad en gegeven. 26 zichtbare littekens op mijn lichaam. En teveel onzichtbare van binnen. Daar leer je van. Een leven zonder problemen zou saai zijn. En ieder litteken is een herinnering aan een gebeurtenis.  Ze vormen samen de landkaart van je leven. 

Ik heb 99% van alle assholes in mijn leven vergeven. Je leert relativeren. En die 1% die ik niet vergeven kan? Die hebben geen litteken nagelaten maar een diepe wond. Die maar niet heelt. Die draag ik met me mee. Ik vergeet en vergeef die paar klootzakken niet, nooit. Het zit te diep. Wat ze deden was te ernstig. God zal over ze beslissen. Dat is de enige vrede die ik met hun bestaan heb. Maar daar staat zoveel vergeving tegenover. Het komt wel goed zo. Want God bracht alle mensen in mijn leven. Om te leren leven met goede en minder goede mensen. Zodat ik een beter mens kon worden. Da’s best goed gelukt. Ik heb kennis, wijsheid, vriendelijkheid opgedaan. Heb door de eikels grenzen leren trekken. En van de goede mensen heb ik geleerd dat vriendelijkheid en eerlijkheid het beste werkt.

Ook leerde ik dat karma niet bestaat. Er is geen onzichtbare kracht die slechte mensen straft of goede daden met een veelvoud beloont. Je bent zelf verantwoordelijk. Vanaf je geboorte tot aan je laatste dag. Karma is voor bange mensen. Mensen die liever onzichtbaar blijven. Ik leef liever. Zodat ik later met God over mijn leven kan praten. Want Hij zette me op deze wereld. Om te leren. Goed en kwaad, halfvol of half leeg, licht of duisternis.

Ik blijf biker. Zolang het gaat (en dat gaat nog uitstekend) blijf ik rijden, kijken naar al het moois onderweg. En ik blijf leren. En af en toe een overpeinzing  schrijven. Misschien heb je er wat aan. Voor mij werkt het goed zo.
Rob

 

God laat me slachten

God, van iedereen.
Zonder label
niemands eigendom
Namen trekken hem uiteen.

Boeddha, Allah,
Brahma, Jaweh en meer
Van ons alleen is de heilige leer.

Boeken, regels, labels
als een regen.
De duivel van hun.
God, van ons is de zegen.

God, wat ben je goed!
Zie mij moorden, slachten,
verbranden, verkrachten.
In jouw naam! 
Ze zeggen dat het moet

Want de hemel God,
is voor ons beiden.
Zij moeten lijden.
Want ze denken verkeerd
Heb ik geleerd.

Geloof ik?

© Robert “Zwerver” Meijer
2017

 

Zo’n klotejunk!

Verdwaald kind,
in een wereld zo kil.
De man zei :” ‘t wordt warm”
dat was haar wil,
dus ze gaf hem haar arm

Spuit gaf haar rust.
Junkie, een hoer.
Miljoen maal gekust,
nog bleef ze stoer.

Van shot naar shot.
Loog, naaide en stal
Ze leefde zich rot
kwam aan lager wal.
Twee weken wakker
op heroine en speed.
Toen ze hem neerschoot
voelde ze niet.

Alleen in haar cel
geen gif in haar bloed.
Werd moordenaar kind
zoals God dat doet.
Leven had nu geen zin.
Twintig jaar in een cel,
daar zat niets meer in.
Dood wilde ze, snel

Die kwam als de wind,
riep zacht haar naam.
Omhelsde het kind,
vloog met haar uit het raam.