Advertenties
Tagarchief: gedichten
Broeders van de wind.
BROEDERS VAN DE WIND
ZIJ AAN ZIJ RIJDEN WE DOOR HET LAND
BROEDERSCHAP IN ONS HART GEBRAND
VERVLOEKT VOOR DE COLOURS DIE WE DRAGEN
OMDAT WE NIEMAND OM TOESTEMMING VRAGEN
ZOALS DE GEUZEN VAN TOEN
ALLES VOOR VRIJHEID, ZONDER ROEM
NU ZWART LEER, CHROOM EN STAAL
BROEDERSCHAP KEN JE ALLEMAAL
AVONTUUR IS JE GOED GEZIND
ALS JE EEN BROEDER BENT VAN DE WIND
De hoogste boom
Omdat ik in het woud
de hoogste boom was,
werd ik opperboom.
De hoogste boom
kan immers het meeste zien,
draagt de meeste vruchten.
Biedt bescherming en veiligheid
aan wie het nodig heeft.
Een heuvel van afval,
gelaten door mensen.
Zonder enig respect
voor natuur en bomen,
tart mij op windstille dagen
met stank van valse beschaving.
Maar ik vang wind en wolken
zoals andere bomen.
Mijn bladeren zuiveren lucht
mijn vruchten kiemen talrijk.
De heuvel word voedsel.
Voor gras en stekelig onkruid,
waar ongedierte zich veilig waant.
Mijn nageslacht is sterk.
Zal nooit toegeven
aan afval of wat anderen laten
Tot het eind vang ik
de meeste wind.
©RTM
2017
De Pisang
De Pisang
Ze stond steeds naar me te lonken
Nu ligt ze daar, stomdronken
Zacht kreunen klinkt in ‘t rond
Geur van Pisang uit haar mond
Ze was mooi, vrouwelijk, zacht
Was verleidelijk grootgebracht
Haar borsten rond en stevig
De geur van Pisang was hevig
Ik genoot van ‘t vrouwelijk schoon
Ze bewoog gracieus, een geil vertoon
Haar lichaam vol verlangen
De geur van Pisang bleef maar hangen
Naakt kwam ze voor me staan,
bood zichzelf gewillig aan.
Zachte armen om mijn nek
Teveel Pisang maakte haar gek
Stevig hield ze mij vast
Handen voelden op de tast
Haar vingers gleden in mijn broek
Pisang, als een wulps verzoek
Zacht duwde ik haar weg
Bezopen slapend, wat een pech
Haar handen gleden naar beneden
Mijn Pisang allerminst tevreden
Ik vraag me nog voortdurend af
Waarom ze toen haar lichaam gaf
En hoe het anders was gelopen
als ik ook Pisang had gezopen.
God laat me slachten
God, van iedereen.
Zonder label
niemands eigendom
Namen trekken hem uiteen.
Boeddha, Allah,
Brahma, Jaweh en meer
Van ons alleen is de heilige leer.
Boeken, regels, labels
als een regen.
De duivel van hun.
God, van ons is de zegen.
God, wat ben je goed!
Zie mij moorden, slachten,
verbranden, verkrachten.
In jouw naam!
Ze zeggen dat het moet
Want de hemel God,
is voor ons beiden.
Zij moeten lijden.
Want ze denken verkeerd
Heb ik geleerd.
Geloof ik?
© Robert “Zwerver” Meijer
2017
Ik geloof in strijd
Ik geloof dat wanneer je volhoud in je strijd en nooit opgeeft, je niet alleen mentaal niet tegen te houden bent maar dat je, als de tijd daar is, je volkomen bewust zult zijn van het moment van je doorbraak.
Ik geloof dat we allen strijders zijn op een slagveld vol mensen en zaken die je bewust of onbewust proberen af te leiden van de overwinning. De overwinning waarvoor je uiteindelijk geboren bent.
Tijdens de strijd moet je ziel overleven door keus, niet door kans.
Ik ben er van overtuigd dat niemand bang voor angst moet zijn. Dat we juist het overwinnen van angst moeten gebruiken om onszelf te motiveren.
We moeten ons onderscheiden door motivatie. En manipulatie door onze omgeving herkennen en nooit accepteren.
Ik vind dat we geen medelijden moeten hebben en dat we ons nooit moeten laten leiden door wat anderen van ons denken.
Want zelfvertrouwen en geloof in jezelf zal je uiteindelijk een mens maken die zijn terechte plaats onwankelbaar in de schepping zal innemen.
