Gelig vocht

 

voor Muriel

Gelig vocht

Toen het duivels stekend giftig zaad
dat jij zaaide met woorden,
wortel schoot in mijn leven,
werd het gevoed door
gelig druipend vocht
dat uit je mondhoeken droop
als je sprak over jezelf.

In de valse vale  schemer
van een duivelse ego
stond jij centraal.
In leven was alleen plaats voor jou
Dus moest ik jou worden.
En werd ik jou.

Tot Varuna het onrecht zag.
Mij het echte licht schonk
van een krijger, een overwinnaar.
Nu leef ik in licht en kleur,
zijn jouw stekelige zaden
slechts een herinnering ,
die niet meer kiemt, woekert en steekt.

De krijger overwon
de duistere herinnering aan jou.
Dus leef verder
in de as van de schemerige wereld
die je van jezelf hebt gemaakt.
Terwijl ik geniet van liefde
en mijn onoverwinnelijke  krijger.

 

©RTM
2020

 

Kus mijn kont

Kus mijn kont

Elke dag zit ik erop
Behalve als ik effe stop
Omdat ook ik wel eens moet eten
Of een sletje ben vergeten

Als ik weer start kust het mijn kont
Ook al heeft het ding geen mond
Urenlang onder mijn naad
’t is een deel van mijn beste maat

Helemaal in zacht zwart leer.
Onder mijn kont, keer op keer
Echte luxe, niet van adel
Wat is een motor…
zonder zadel?

©RTM
2019

 

Weg Dominee.

 

Puinhoop

Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.

Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.

Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…

Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.

Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.

 

 

De Pisang

De Pisang

Ze stond steeds naar me te lonken
Nu ligt ze daar, stomdronken
Zacht kreunen klinkt in ‘t  rond
Geur van Pisang uit haar mond

Ze was mooi, vrouwelijk, zacht
Was verleidelijk grootgebracht
Haar borsten rond en stevig
De geur van Pisang was hevig

Ik genoot van ‘t vrouwelijk schoon
Ze bewoog gracieus, een geil vertoon
Haar lichaam vol verlangen
De geur van Pisang bleef maar hangen

Naakt kwam ze voor me staan,
bood zichzelf gewillig aan.
Zachte armen om mijn nek
Teveel Pisang maakte haar gek

Stevig hield ze mij vast
Handen voelden op de tast
Haar vingers gleden in mijn broek
Pisang, als een wulps verzoek

Zacht duwde ik haar weg
Bezopen slapend, wat een pech
Haar handen gleden naar beneden
Mijn Pisang allerminst tevreden

Ik vraag me nog voortdurend af
Waarom ze toen haar lichaam gaf
En hoe het anders was gelopen
als ik ook Pisang had gezopen.

 

 

 

Desiderata. Mijn vertaling.

Mijn vertaling….

 

Hemelvaart

 

Bitch!

Nou moet je niet denken
dat ik zomaar even schrijf
wat ik zeggen wil.
Deed ik dat,
zouden er hele andere woorden staan.

Waarheid
komt niet zo gemakkelijk
over mijn lippen
als het om jou gaat.

Je staat me mooi.
Maar dat is alleen
het lijstje om mij heen.
Je gezuip ziet geen mens,
je gekreun hoort alleen je baas nog.

Eigenlijk ben je al uit mijn hart,
leef ik beter zonder jou.

Maar je moet nog even blijven.
Tot het eind van de maand.
Dan gooi ik je echt opnieuw
in gedachten de deur uit.

 

Vrienden, Bikers en Brothers!

Sinds kort is mijn leven in een stroomversnelling gekomen. Nu ben ik het wel gewend dat mijn leven af en toe bijzondere wendingen neemt. Ik leef zeker geen doorsnee leven en zoek al sinds ik ooit op een motor stapte naar iets ongrijpbaars. Naar iets  wat ik pas herken als ik het gevonden heb. En die zoektocht laat me langs bijzondere wegen rijden. Ik leer dat er in onverwachte  hoeken verraders schuilen. Mensen die niets liever doen dan proberen mij te slopen. Roddelaars, toetsenbord ridders en lege kletsmajoors. Door allerlei onzin over me te vertellen. Hoeveel goeds ik ook doe, wie ik ook help, hoe lang ik me ook inzet voor mensen. De natte naaktratten zoeken net zo lang tot ze iets hebben gevonden dat ze door kleine  tekstverbuiginkjes kunnen laten klinken alsof er iets heel ergs gebeurd is. Door mijn vrije levensstijl en inzet voor velen werd ik in de loop der jaren een hoge boom. En hoge bomen vangen veel wind. En terwijl ik als “hoge boom” bezig was door die harde wind overeind te blijven stonden de roze naaktratten mijn wortels door te knagen. En niemand die ze wegjoeg of zelfs maar tegen probeerde te houden.

Zo heb ik een aantal mensen verwijderd uit mijn vaste bestaan. En heb het daardoor een stuk rustiger gekregen. Ik heb een plek gevonden waar mensen mijn taal spreken. Waar mijn erecodes nog gelden, zelfs gebruikt worden. Waar respect en vriendschap voor velen geen loze woorden zijn maar juist een levensstijl. Ik vond een aantal mensen die eerlijk zijn, niet roddelen en die zonder geouwehour en gezeik helpen als het nodig is. Ik voel me als herboren. Het voelt alsof ik thuis ben gekomen na een lange reis. En thuiskomen voelt lekkâh! Effe bijkomen, ieder opzoeken die je uit het oog was verloren en ouwe zaken regelen. En van hier af opnieuw op reis. Met oude vrienden, nieuwe vrienden, Brothers en vooral, familie.

Een soort Ctrl-Alt-Del dus. Streep eronder en je realiseren dat ieder eind ook een nieuw begin is. En dat een nieuw begin ook vol beloftes is. Nieuw wegen, nieuwe ervaringen, horizonnen die ik nog niet heb aangeraakt, verhalen die ik nog niet heb gehoord of zelf heb beleefd. Het leven van een Zwerver is mooi. Je moet het willen zien, dan is het overal om je heen.

Soms voel je je verslagen, ik heb het vaak meegemaakt. Maar leerde juist daardoor om nooit op te geven. En je nooit over te geven aan situaties waar je niet in wil komen. Er is altijd ergens een grijns te vinden, er staat altijd ergens een bloem tussen het asfalt. Kijk zelf maar. Zwerver is terug.

Bloemen naast het asfalt

Er zijn bloemen naast het asfalt
Kleine dieren tussen het woud
Er is zon door donderwolken
Tussen kiezels ligt het goud

In de woestijn is altijd water
En de zee stopt bij een strand
Tussen haat valt mij de liefde
Als een koelte in mijn hand

Overal is het te vinden
Als jij het maar wilt zien
In de lucht tussen de winden
En in je hart misschien…

©Zwerver.

 

Wel eens over gedacht?

Zomaar een gesprek. Over geloof. Whoooaaa Zwerver, geloof! Brand daar je vingers niet aan!! Toch, ik vind het iets aparts. Die bijbel bijvoorbeeld. Ik heb hem een paar keer doorgelezen. Oude vertaling, nieuwe vertaling en de allernieuwste vertaling. Toen ik daarover sprak met een “Gristen” was gelijk de vraag: “en ben je daar dan niet gelovig van geworden?” Alsof het lezen van een boek je gelijk “gelovig” maakt. Een soort literaire injectie. Je leest het en je gelooft het. Toen ik antwoordde dat het lezen van een kookboek me niet direct een topchef maakt of het lezen van een boek over vliegtuigen me geen piloot maakt, “was dat wat anders”… Oke… Wel eens over nagedacht? Dat het hele “Gristen” geloof gebaseerd is op verraad bijvoorbeeld? Als die Judas niet zijn ding had gedaan, was het allemaal heel anders geweest. Dan hadden misschien de Druïden hun natuurgeloof wereldwijd verspreid. En hadden we een appel als symbool gehad in plaats van een kruis, in dit geval een symbool van ondragelijke pijn en lijden en uiteindelijk dood. Natuurlijk zijn er mensen die dit weer anders zien, ieder zijn eigen mening uiteraard. Ik ga de discussie niet aan in ieder geval. Niet hier in ieder geval. Wel leverde het denken, filosoferen, lezen en luisteren een gedicht op. Deze:

Jezus wat een puinhoop…

Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.

Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.

Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…

Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.

Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.

© Zwerver