Nooit meer gebroken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De treurwilg huilt vandaag.
Omdat wind vanuit verten je naam waait.
Je verlaat je lichaam en wacht
tot hij je naar de einder brengt.
Terug naar waar je nooit
weer gebroken kunt worden.
Kwetsbaren verdragen leven niet
vanuit een gescheurde plek.

Dan zeggen statistieken van leven.
Dat soms vogels moeten vliegen
voordat ze hun dag gehad hebben.
Dus laat wind je dragen naar huis,
waar het pijnloos is.
Door het lijden dat je kent
hoop ik dat je de weg vind
om nooit meer te breken.
Zweef weg van scherven,
wat je laat leeft tot het eind.
Jij was het verschil,
de herinnering die je liet is mooi.

Eens vlieg ik ook, om je weer te zien.
Je te zeggen dat ik blij was
dat jij een deel van de weg
naast me reed.
Dat jij het mooi maakte.
En dat ik hoop
dat je nooit meer gebroken wordt.

© RTM
23-10-20

 

Lange grijze weg

Op de lange grijze weg naar overal.
klinkt het eentonig lied
dat mijn motor altijd zingt.
Ik denk even aan dat lekker lijf
dat ik gisteren tegen kwam.
Dan dwalen gedachten, zoals altijd.
Steeds rijdend, met verder niets,
wil ik vaker dat het rijden stopt
omdat mijn bestemming is bereikt.

Soms stop ik bij een restaurant
ben ik gaar van de weg.
Ik doe onverschillig
als ik het stof van me af schud.
Maar ik wil er tegen in.
Meestal hoor ik ze niet
maar af en toe weer wel.
Hetzelfde gezeik overal
“is dat een zwerver of een crimineel?”
Ik ben meestal alleen,
wil geen vecht partij.

Een leven lang zoek ik het,
langs de grijze weg.
Daar waar het einde weer begint
en het begin het einde is.

Want daar onder het zonlicht
ben ik ver van alles weg.
Met mijn kop leeg
rijdt ik op levenskracht.
terwijl mijn hart slaat
op het ritme van de machine.

‘s-Avonds, als ik wakker lig in een bed.
Echoot de muziek nog na
bij een laatste sigaret.

Want morgen ga ik weer.
Ben mijn leven al op zoek
Naar waar het einde weer begint
en het begin het einde is.

© RTM
10-9-2020

 

Weg Dominee.

 

Puinhoop

Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.

Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.

Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…

Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.

Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.

 

 

De Pisang

De Pisang

Ze stond steeds naar me te lonken
Nu ligt ze daar, stomdronken
Zacht kreunen klinkt in ‘t  rond
Geur van Pisang uit haar mond

Ze was mooi, vrouwelijk, zacht
Was verleidelijk grootgebracht
Haar borsten rond en stevig
De geur van Pisang was hevig

Ik genoot van ‘t vrouwelijk schoon
Ze bewoog gracieus, een geil vertoon
Haar lichaam vol verlangen
De geur van Pisang bleef maar hangen

Naakt kwam ze voor me staan,
bood zichzelf gewillig aan.
Zachte armen om mijn nek
Teveel Pisang maakte haar gek

Stevig hield ze mij vast
Handen voelden op de tast
Haar vingers gleden in mijn broek
Pisang, als een wulps verzoek

Zacht duwde ik haar weg
Bezopen slapend, wat een pech
Haar handen gleden naar beneden
Mijn Pisang allerminst tevreden

Ik vraag me nog voortdurend af
Waarom ze toen haar lichaam gaf
En hoe het anders was gelopen
als ik ook Pisang had gezopen.

 

 

 

Gefrituurde Vrijheid

 

Schaamteloos

 

Laatste Burnout

 

Snack-a-Jack Bikers

Eerder geblogd maar weer van toepassing.

Wat?? Waar gaat dit nou weer over?? Wannabees. Vooral mannen die een stoer jasje kopen, een spijkervessie erover met een hoop blingbling en patches met kreten. Stoer 1% speldje erop (waar zou je zijn zonder 1% speldje?) en ringen, vooral veel  ringen om je vingers. Blingbling all over, een bike die te groot en te zwaar is en dan elke dag met je mistubishitje naar je werk.  Pakkie deftig aan, beetje loeren naar de vrouwen op kantoor. Dubbelzinnige opmerkingen maken met je collega’s,  je werk doen en in het weekend… als het niet regent, waait, koud of mistig is, op je glanzende blingbling scoot de weg op. Pakkie Snack-a-Jacks  in je toolrol voor onderweg. En dan vlug langs de kortste weg naar een terrasje waar vooral ook veel andere Snack-a-Jack ”bikers” zitten. Kijken en gezien worden. Welke 25000 euro kostende bike glimt het mooiste? We heeft de breedste treeplank, het grootste windscreen en het duurste spuitwerk? ” Doet u mijn maar een spaatje mevrouw, ik moet straks nog 5 km naar huis rijden.”  Het reclamespotje van Snack-a Jack dat in een tijdje terug op TV was liet ze duidelijk zien. Een groepje wannabee  bikers die een chocolade Snack-a-Jack rijstwafeltje lekkerder vinden dan een ander gepoft rijstwafeltje. Ik zie ze regelmatig op terrasjes langs de kust in de zomer. Als ik dan met mijn stofkop en afgetrapte laarzen een koud biertje bestel zie je de afkeuring bijna van tafel druipen bij de Snack-a-Jack bikers. Zo’n vieze stoffige vent, stoppelbaard, ouwe geenmerk jas aan met val- en schaafplekken. Vest met MC logo op zijn rug. Versleten laarzen, bike (geeneens een harley!) vol stof en wat krasjes en battlescars. Armoedzaaier! De Snack-a-Jack bikers nemen meestal hun eigen eten mee, zorgen ervoor dat hun jassie mooi schoon is en dat hun laarzen onder hun (uiteraard) merkbroek glimmend gepoetst zijn. Ze hebben overal een mening over en ventileren die zo luid mogelijk. Net als hun mooi regelmatig knallende uitlaten van hun fashion bikes. In een groep zijn ze stoer en verpesten ze de het imago van motor rijdend Nederland. Hun midlife crisis hangt als een wolk aftershave (merk uiteraard!) om ze heen. Meer geld dan manieren, meer motor dan man!

Een paar weken geleden was ik onderweg toen mijn bike het begaf. Ik stond op de vluchtstrook te kijken wat er aan de hand was. Bleek een los kabeltje te zijn. Zo weer gerepareerd. Terwijl ik daar op mijn knieën zat kwam er zo’n groepje Snack-a-Jack bikers voorbij bulderen. Geen één keek op of om. Blik op “stoer en oneindig” reed het groepje me voorbij. Het kabeltje zat zo weer vast en ik stapte op, startte de bike en reed de snelweg op. Na een kwartiertje rijden zag ik de groep Snack-a-Jack bikers op de vluchtstrook staan. Ik stopte, stapte af en vroeg of ik kon helpen. Een van de Snack-a-Jack bikers probeerde vruchteloos het glimmende verlengstuk van zijn pik te starten. “Hij doet het niet meer!” riep de sprieterige fashion statement op wielen radeloos in het luchtledige om hem heen.  Ik liep naar zijn bike en keek er eens naar. Op zijn “dashboard” zag ik dat de benzinemeter aan de linkerkant stond. Aan de “E” kant dus (van Empty). “Kan het zijn dat je benzine op is”, vroeg ik aan de magere Jethelm-met-Raybanbril die op de motor zat. De Rayban ging omhoog en een klein mager besnord koppie keek me verbaasd aan. En keek daarna naar de benzinemeter. “Verdomd kaerel, inderdaed. ’t Is de benzine! “ zei een gladde hoge stem.  “En wij maer probaeren zeg, en jij zie ’t in één kaer! Geweldig”, kraaide het baasje tegen zijn vriendjes.  Er kwam een andere Snack-a-Jack biker bij staan. “En nou, hoe nu verder?” zei hij. Ik keek nog eens naar de bike en zei: “Zet ‘m op de reserve stand, dan haal je de volgende pomp wel.” “Reserve?”,piepte het falsetstemmetje uit de Jet helm. Ik draaide de benzinekraan een kwartslag en zei: ”probeer het nog maar een keer.”  Na een druk op de startknop kwam de glanzende bike weer tot leven. “Gewaeldig kaerel, hij doet het in één kaer! Gewaeldig!” De andere Snack-a-Jack bikers waren inmiddels weer opgestapt en zonder een woord van dank reed de groep de snelweg weer op. Zonder omkijken, zonder zelfs maar een opgestoken hand bulderden ze weg. De Jethelm als laatste, vol gas. Ik liep terug naar mijn bike, startte, trapte hem in zijn versnelling en vervolgde mijn weg. In de verte zag ik de Snack-a-Jack bikers rijden. Op de vluchtstrook zag ik een auto staan. Toen de Snack-a-Jack bikers er voorbij reden zag ik een paar flitsen. Kennelijk teveel haast om bij de volgende pomp te komen. Met een grijns van oor tot oor matigde ik mijn snelheid en reed voorbij de flits auto de afslag af. Er bestaat nog zoiets als gerechtigheid dus.

Wat maar weer laat zien dat je niet in een boom hoeft te hangen om een eikel te zijn.

 

Hemelvaart