Kus mijn kont
Elke dag zit ik erop
Behalve als ik effe stop
Omdat ook ik wel eens moet eten
Of een sletje ben vergeten
Als ik weer start kust het mijn kont
Ook al heeft het ding geen mond
Urenlang onder mijn naad
’t is een deel van mijn beste maat
Helemaal in zacht zwart leer.
Onder mijn kont, keer op keer
Echte luxe, niet van adel
Wat is een motor…
zonder zadel?
©RTM
2019
Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.
Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.
Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…
Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.
Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.
Als jouw armen 
niet meer om me heen zijn.
De horizon bereikt is,
wegen grijs en eenzaam
windstil zijn geworden.
Is het tijd voor het laatste vuur.
Dan, als ik nog kan kiezen,
zal ik met mijn laatste kracht
mijn motor aantrappen.
Vol gas de snelweg op schieten
om staand op mijn motor
te schreeuwen om het verliezen.
Razend, tot ik onmeetbaar snel
als een komeet die explodeert,
en alles op z’n weg verbrand
Vrij het leven verlaat
in één ondeelbaar moment.
© Zwerver
Vallen voelt als vliegen
Ik kwam waar ik niet moest zijn,
zag wat ik niet wilde zien.
Deed wat ik nooit zou doen,
was wie ik niet wilde zijn.
Iets probeerde me tegen te houden,
een stemmetje stuurde me voort.
Ik voelde me elke dag geweldig.
Wist dat het niet zo hoort.
Bizar, dat vallen voelt als vliegen
voor een kort moment.
Dat zweven duurt maar even
tot je bent geland.
Ik was moe van vriendelijk zijn,
sprak van vrijheid, oud excuus.
Stopte met doen wat ik dacht dat moest,
keerde terug naar mezelf.
Wilde nooit iemand pijn doen.
Alles moest op mijn manier.
Dit was dus hoe ik moest betalen,
voor het hebben van teveel plezier.
Toch voelt vallen als vliegen,
voor een kort moment.
Echt, zweven duurt maar even,
tot je bent geland.
Je ziet het komen als het weg is,
als je de reden kent.
Zelfs als je wist dat het verkeerd was,
juist voor dat moment.
Toch wil je steeds weer vliegen.
Ook al weet je dat je vallen gaat.
Elke keer wil je weer zweven.
Als je net weer op je benen staat.
Thx Jeff Bridges
© Zwerver 2012
Jij wel eens gevlogen terwijl je aan het vallen was?
Ik ben benieuwd…
Als het licht word, laat me liggen
Want dan droom ik over vrijheid
Maak me dus niet wakker,
terug in de klerezooi
Ik neem risico’s met jou.
Wat ik zag in jouw ogen
kon niemand me voor waarschuwen
Ik had het zelf moeten zien
Dus nu speel ik met de duivel
Poker met vuur
Ik neuk zijn dochter
Geloof me, da’s duur
Als je mij niet kwijt wilt
gebruik me dan onafgebroken
En worden het leugens, kronkels
Dan moet ik verder naar het eind
Ik vroeg je om hulp
Maar je liet me stikken
Je luisterde niet eens
je had me moeten laten gaan
Nu vertrek ik naar de duivel
kap met zoeken naar liefde
Ik trap mijn bike aan
op weg naar de zon.
© Zwerver
Een Zwerver dicht en schrijft... 