Advertenties
Broeders van de wind.
BROEDERS VAN DE WIND
ZIJ AAN ZIJ RIJDEN WE DOOR HET LAND
BROEDERSCHAP IN ONS HART GEBRAND
VERVLOEKT VOOR DE COLOURS DIE WE DRAGEN
OMDAT WE NIEMAND OM TOESTEMMING VRAGEN
ZOALS DE GEUZEN VAN TOEN
ALLES VOOR VRIJHEID, ZONDER ROEM
NU ZWART LEER, CHROOM EN STAAL
BROEDERSCHAP KEN JE ALLEMAAL
AVONTUUR IS JE GOED GEZIND
ALS JE EEN BROEDER BENT VAN DE WIND
Ember
Voor mijn kleindochter Ember, die in Bartlesville Oklahoma (USA) op 6 maart geboren zal worden. En die zonder Nederlandse opa zal opgroeien.
De hoogste boom
Omdat ik in het woud
de hoogste boom was,
werd ik opperboom.
De hoogste boom
kan immers het meeste zien,
draagt de meeste vruchten.
Biedt bescherming en veiligheid
aan wie het nodig heeft.
Een heuvel van afval,
gelaten door mensen.
Zonder enig respect
voor natuur en bomen,
tart mij op windstille dagen
met stank van valse beschaving.
Maar ik vang wind en wolken
zoals andere bomen.
Mijn bladeren zuiveren lucht
mijn vruchten kiemen talrijk.
De heuvel word voedsel.
Voor gras en stekelig onkruid,
waar ongedierte zich veilig waant.
Mijn nageslacht is sterk.
Zal nooit toegeven
aan afval of wat anderen laten
Tot het eind vang ik
de meeste wind.
©RTM
2017
Criminelen zijn kaal!
Gewoon opa en een lachende kleindochter
Zo las ik een stukkie op de facebook pagina van Henk ‘Doggy’ Femer, President van Bikers For Animals (BFA). Hij liep buiten, zijn hond stond in het gras te snuffelen. Er kwam een vrouw met een klein jochie op een fietsje hem tegemoet. De hond had beiden niet eens in de gaten maar toch hield de moeder het jochie vast. En vertelde dat het ventje die hond “eng” vond. En dat zij eigenlijk Doggy ook “eng” vond. Doggy loopt altijd in zijn biker kleding. En die combo, een man met een grote hond was genoeg voor die dame om hen dus eng te vinden. Vooroordeel? Het gaat nog verder. Want als je zoiets op Facebook zet, gaan mensen reageren. Niks mis mee. Ieder heeft een mening en we leven in een democratisch land waar je voor je mening mag uitkomen. Facebook is een prima medium daarvoor… toch?
Er reageerde een dame (Hetty) naar Doggy met de volgende reactie: ’Je hebt toch echt geen enge uitstraling hoor. Van een kleerkast met een kale kop heb ik geen fijn gevoel bij. Maar zo’n figuur ben jij niet. Nooit gemerkt. Zoals jij met de hondjes om gaat doet een enge man niet. Die laten ze vechten.’ Nu is de wereld niet geschapen om Hetty een ‘fijn gevoel’ te geven. Maar als ‘kleerkast met een kale kop’ voelde ik me aangesproken. En ik reageerde dan ook op haar opmerking met deze foto en met: ‘Hetty, deze kleerkast met kale kop wenst je een fijne dag. Zijn kleindochter krijgt een veilig en fijn gevoel bij opa, die ook nog lid van een motorclub is…’ Prompt volgde een antwoord van Hetty: ‘U mist die criminele uitstraling wat ik bedoel. Niet bedreigend. Sorry, ik bedoel echt die gasten die zich dreigend en asociaal opstellen. Die vechthonden trainen en liquidaties uitvoeren. Sorry, niet voor u’
Een pak van mijn hart. Ik mis volgens Hetty de ‘criminele uitstraling’.
Kaal, motor en pitbull! Crimineel dus!
Ik wou dat de politie dat ook zei elke keer als ze me aanhouden omdat ik mijn clubvessie draag. Ik heb speciaal voor Hetty een ‘criminele foto’ gemaakt van mezelf.
Zelfde man, geleende hond, boze blik. En Hetty vervolgt:’ De media geeft dit beeld van die clubs. Dat weet iedereen. Persoonlijk ken ik daar niemand van.’ Ze bevestigd dus nog even gauw dat ze niemand kent die bij een club zit. Veeg je straatje schoon voordat iemand denkt dat het vuil zou kunnen zijn. Ik heb een pokkehekel aan vooroordelen! Doggy eng? Omdat hij daar met zijn hond Kenzo loopt?
Van Hetty leer ik nog wel een paar dingen zo even snel. Ze woont in een klein wereldje, een seniorenwoning. Ze komt niet ver en haar mening wordt gevormd door…. De media! Ze vertelt:’ Ja, goeie dingen hoor je nooit. Ach ik geloof het best aan wat ik van jullie hoor nu. Ik ben nu wel een andere mening toegedaan, dat er ook goede Surrenders zijn. Maar dat laten ze niet zien en horen. Alleen de narigheid. Ik ben hier niet schuldig aan . Helaas kweekt de media de angst. Voor meerdere dingen dus wordt je als oudere steeds voorzichtiger. Het is niet anders. In een senioren flat maak je dat ook niet mee om je heen. Alleen wat er op tv komt.’ Deze dame ziet het in het nieuws. Daar komen de vooroordelen vandaan. Alleen negatief nieuws. Dan moeten ze het positieve nieuws ook vermelden. Dan verandert dat wel. Ik zal er nu anders over gaan denken. Bij deze nogmaals sorry.’
Het geheel is een duidelijk voorbeeld over hoe we als maatschappij gepiepeld worden. Hetty is weinig te verwijten.
Zo wordt je elke dag gehersenspoeld.
Maar ze is ineens een helder zichtbaar voorbeeld van wat de media uithalen met de gedachten van miljoenen mensen. Mensen die niet veel buiten komen, een kleine sociale cirkel hebben en een vast ritme hebben van wakker worden, eten, boodschappen doen, praatje met de buren en ’s-avonds eten, journaal kijken en naar bed. Elke dag hetzelfde vertrouwde ritme. En daar maakt de propaganda ge(mis)bruik van door in dit geval over bikers alleen negatieve zooi naar buiten te brengen. De biker is het mikpunt. De vrije jongen op een motor was vroeger de held van de straat. Nu is hij, dank zij de anti propaganda, iemand waar je voor moet uitkijken. Omdat hij kaal is en met zijn leren jas en –vest op een motor rijdt. Fuck de copy and paste journalistiek! Ga weer eens onderzoeken waar je over schrijft of praat. Vorm je eigen mening en kopieer niet, NOOIT die van een ander.
Be Safe!
Robert ‘Zwerver’ Meijer
De Pisang
De Pisang
Ze stond steeds naar me te lonken
Nu ligt ze daar, stomdronken
Zacht kreunen klinkt in ‘t rond
Geur van Pisang uit haar mond
Ze was mooi, vrouwelijk, zacht
Was verleidelijk grootgebracht
Haar borsten rond en stevig
De geur van Pisang was hevig
Ik genoot van ‘t vrouwelijk schoon
Ze bewoog gracieus, een geil vertoon
Haar lichaam vol verlangen
De geur van Pisang bleef maar hangen
Naakt kwam ze voor me staan,
bood zichzelf gewillig aan.
Zachte armen om mijn nek
Teveel Pisang maakte haar gek
Stevig hield ze mij vast
Handen voelden op de tast
Haar vingers gleden in mijn broek
Pisang, als een wulps verzoek
Zacht duwde ik haar weg
Bezopen slapend, wat een pech
Haar handen gleden naar beneden
Mijn Pisang allerminst tevreden
Ik vraag me nog voortdurend af
Waarom ze toen haar lichaam gaf
En hoe het anders was gelopen
als ik ook Pisang had gezopen.
