Kus mijn kont
Kus mijn kont
Elke dag zit ik erop
Behalve als ik effe stop
Omdat ook ik wel eens moet eten
Of een sletje ben vergeten
Als ik weer start kust het mijn kont
Ook al heeft het ding geen mond
Urenlang onder mijn naad
’t is een deel van mijn beste maat
Helemaal in zacht zwart leer.
Onder mijn kont, keer op keer
Echte luxe, niet van adel
Wat is een motor…
zonder zadel?
©RTM
2019
Ben je al thuis?
Daar lig je. En slaapt.
Meestal rust je
in Morpheus armen.
Ik vraag me af of je ons nog kent.
Aan ons denkt?
Of is je geest
alleen druk
om het systeem af te sluiten?
Stukje bij beetje,
elke seconde
die nog over is.
Zijn we er nog?
Of heeft oma je al
verwelkomd?
© RTM
2020
Eindeloos samen
Eindeloos samen
Aan het eind van de weg
scheiden onze paden.
We zeggen ons afscheid
en lachen en bedanken
de weg onder onze voeten
omdat hij zo mooi was.
We danken de weg voor ons
die er zo uitnodigend uitziet.
Dat hij ons samen liet reizen.
Soms hand in hand.
Ook al scheidden onze wegen
lang geleden al.
En lieten ze ons vergeten
hoe vaak we elkaar zeiden
dat aan het eind van de weg
onze paden zouden scheiden.
© RTM 19-2-1998-2020
Zwerver in jouw ziel
Zwerver in jouw ziel
Dan dwaalt mijn ik.
Als het paardebloempluisje
dat zich achteloos
aan lucht vasthaakt.
Maar dat je met een zucht
weer wegblaast.
Dwarrelend naar mijn aard,
die er een bloem van maakt.
Ongestuurd zwerft mijn geest
langs stuivend stof
in zonnestralen.
Drenkt mijn hart
in dichtend woord,
van strofen en verhalen.
Tot mijn pen lief en smart
uit mijn ik komt halen.
Diep dringt mijn geest
in jouw ziel door.
Vind woorden en gebaren.
Maakt jouw mens
met woorden dicht.
Laat letters jou bewaren.
Je leven lang, als jij dat wilt
zal ik je geest bedaren.
Ik zal niet steeds de schouder,
maar eens de traan ook zijn.
Moet van ’t zwerven rusten
in stilte met wat rode wijn.
Leg mijn zwerversgeest dan neer.
Zo vind het pluizig zaadje
zijn laatste rustplaats in de grond
waarop hij ’t leven kuste.
© RTM 2007
Ik hou je vast en laat je los
Ben je bang dat er niets zal zijn?
Dat het donker en leeg zal zijn
en niemand op je wacht?
Voel je nu al de pijn
denk je aan eenzaamheid
Wil je niet naar voorbij
en wat daarna zal zijn
Kon ik met je meegaan
op je reis naar dat andere land
Maar ik kan daar nog niet heen
Het laatste stuk ga je alleen
Wees niet bang voor die stap
Dat alles straks weg zal zijn
Ik weet dat er licht is, geen pijn
Dat liefde op je wacht
Ik hou je vast
Hou je stevig vast
Mijn liefde om je heen
en laat je dan los
voor dat laatste stuk alleen
-/-
Voor mijn jongste zoon Alexander, die kanker niet gaat overleven.
32 jaar.
Ik ben alleen nog maar stuk
17-2-2020
Overpeinzing van een 65+’er.
Zo ben ik dus op 2-8-2019 65 jaar geworden. Een leven vol avonturen achter de rug. Twee keer getrouwd, twee kinderen van mezelf en twee bonus kinderen. Veel gezien en veel geleerd over mensen. Gevochten, gestreden. Gelachen en gehuild. Gezopen tot ik omviel maar meestal met mate. Geleerd om te koken, bakken, braden, stomen en te roken. Ben motorrijder, biker geworden. Een leefstijl die mij prima bevalt. Heb enorm veel mensen ontmoet. Ben bedonderd, voorgelogen, bestolen, belogen. Maar heb veel rijke momenten gekend en ontelbare wegen bereden. Heb klappen gehad en gegeven. 26 zichtbare littekens op mijn lichaam. En teveel onzichtbare van binnen. Daar leer je van. Een leven zonder problemen zou saai zijn. En ieder litteken is een herinnering aan een gebeurtenis. Ze vormen samen de landkaart van je leven.
Ik heb 99% van alle assholes in mijn leven vergeven. Je leert relativeren. En die 1% die ik niet vergeven kan? Die hebben geen litteken nagelaten maar een diepe wond. Die maar niet heelt. Die draag ik met me mee. Ik vergeet en vergeef die paar klootzakken niet, nooit. Het zit te diep. Wat ze deden was te ernstig. God zal over ze beslissen. Dat is de enige vrede die ik met hun bestaan heb. Maar daar staat zoveel vergeving tegenover. Het komt wel goed zo. Want God bracht alle mensen in mijn leven. Om te leren leven met goede en minder goede mensen. Zodat ik een beter mens kon worden. Da’s best goed gelukt. Ik heb kennis, wijsheid, vriendelijkheid opgedaan. Heb door de eikels grenzen leren trekken. En van de goede mensen heb ik geleerd dat vriendelijkheid en eerlijkheid het beste werkt.
Ook leerde ik dat karma niet bestaat. Er is geen onzichtbare kracht die slechte mensen straft of goede daden met een veelvoud beloont. Je bent zelf verantwoordelijk. Vanaf je geboorte tot aan je laatste dag. Karma is voor bange mensen. Mensen die liever onzichtbaar blijven. Ik leef liever. Zodat ik later met God over mijn leven kan praten. Want Hij zette me op deze wereld. Om te leren. Goed en kwaad, halfvol of half leeg, licht of duisternis.
Ik blijf biker. Zolang het gaat (en dat gaat nog uitstekend) blijf ik rijden, kijken naar al het moois onderweg. En ik blijf leren. En af en toe een overpeinzing schrijven. Misschien heb je er wat aan. Voor mij werkt het goed zo.
Rob
Niemand sprak
Ze haalden moslims uit hun huizen.
Ik zei niets, ik was geen moslim.
Ze haalden vluchtelingen uit hun huizen.
Ik zie niets, ik was geen vluchteling.
Ze haalden mensen met schulden uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen schulden
Ze haalden motor rijders uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen motor.
Ze haalden homo’s uit hun huizen.
Ik zei niets, ik was niet homoseksueel
Ze haalden kinderen uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen kinderen.
Ze haalden gezinnen uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen gezin.
Ze haalden alleenstaanden uit hun huizen
Niemand zei wat, er was niemand meer
©RTM 2019
