Vrienden, Bikers en Brothers!

Sinds kort is mijn leven in een stroomversnelling gekomen. Nu ben ik het wel gewend dat mijn leven af en toe bijzondere wendingen neemt. Ik leef zeker geen doorsnee leven en zoek al sinds ik ooit op een motor stapte naar iets ongrijpbaars. Naar iets  wat ik pas herken als ik het gevonden heb. En die zoektocht laat me langs bijzondere wegen rijden. Ik leer dat er in onverwachte  hoeken verraders schuilen. Mensen die niets liever doen dan proberen mij te slopen. Roddelaars, toetsenbord ridders en lege kletsmajoors. Door allerlei onzin over me te vertellen. Hoeveel goeds ik ook doe, wie ik ook help, hoe lang ik me ook inzet voor mensen. De natte naaktratten zoeken net zo lang tot ze iets hebben gevonden dat ze door kleine  tekstverbuiginkjes kunnen laten klinken alsof er iets heel ergs gebeurd is. Door mijn vrije levensstijl en inzet voor velen werd ik in de loop der jaren een hoge boom. En hoge bomen vangen veel wind. En terwijl ik als “hoge boom” bezig was door die harde wind overeind te blijven stonden de roze naaktratten mijn wortels door te knagen. En niemand die ze wegjoeg of zelfs maar tegen probeerde te houden.

Zo heb ik een aantal mensen verwijderd uit mijn vaste bestaan. En heb het daardoor een stuk rustiger gekregen. Ik heb een plek gevonden waar mensen mijn taal spreken. Waar mijn erecodes nog gelden, zelfs gebruikt worden. Waar respect en vriendschap voor velen geen loze woorden zijn maar juist een levensstijl. Ik vond een aantal mensen die eerlijk zijn, niet roddelen en die zonder geouwehour en gezeik helpen als het nodig is. Ik voel me als herboren. Het voelt alsof ik thuis ben gekomen na een lange reis. En thuiskomen voelt lekkâh! Effe bijkomen, ieder opzoeken die je uit het oog was verloren en ouwe zaken regelen. En van hier af opnieuw op reis. Met oude vrienden, nieuwe vrienden, Brothers en vooral, familie.

Een soort Ctrl-Alt-Del dus. Streep eronder en je realiseren dat ieder eind ook een nieuw begin is. En dat een nieuw begin ook vol beloftes is. Nieuw wegen, nieuwe ervaringen, horizonnen die ik nog niet heb aangeraakt, verhalen die ik nog niet heb gehoord of zelf heb beleefd. Het leven van een Zwerver is mooi. Je moet het willen zien, dan is het overal om je heen.

Soms voel je je verslagen, ik heb het vaak meegemaakt. Maar leerde juist daardoor om nooit op te geven. En je nooit over te geven aan situaties waar je niet in wil komen. Er is altijd ergens een grijns te vinden, er staat altijd ergens een bloem tussen het asfalt. Kijk zelf maar. Zwerver is terug.

Bloemen naast het asfalt

Er zijn bloemen naast het asfalt
Kleine dieren tussen het woud
Er is zon door donderwolken
Tussen kiezels ligt het goud

In de woestijn is altijd water
En de zee stopt bij een strand
Tussen haat valt mij de liefde
Als een koelte in mijn hand

Overal is het te vinden
Als jij het maar wilt zien
In de lucht tussen de winden
En in je hart misschien…

©Zwerver.