VANDAAG GELACHEN

Een leven liep ik met ogen in mijn rug,
zenuwen vlak onder mijn huid.
Steeds een vuist vol antwoorden,
littekens op mijn arm.
We gingen waar het ijs dun was
en randen scherp.

Terwijl rook zwaar uit onze tenten viel
verdampte leven van de straat.
Als mystiek wazige achtergrond
voor mijn verhaal dat legende werd.

Soms zijn woorden gelijk
aan het snijvlak van een mes.
Wanneer een donker hart zweeft,
net om de hoek van leven.

Ik heb geen antwoorden voor je,
geen garantie voor vrijheid.
Zou niet weten waar je heen wilt
Waarschijnlijk naar een andere plaats dan ik

Er zijn duizend wegen om ergens te komen
je kunt dus in een ogenblik verdwalen.
Het was genoeg dat ik lachte vandaag,
en je van zo dichtbij in je ogen keek.

© Zwerver