RSS

Maandelijks archief: juli 2012

Wijsheid op een tegeltje. #2


zijn we niet

 
5 reacties

Geplaatst door op 31 juli 2012 in Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , , ,

Weet wat je zegt


Wijsheid op een oer hollands tegeltje

 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 30 juli 2012 in Biker tegeltjes.

 

Tags: , , , , , , , ,

Zo’n klotejunk!


Zo'n klotejunk
Verdwaald kind,
in een wereld zo kil.
De man zei :” ‘t wordt warm”
dat was haar wil,
dus ze gaf hem haar arm

Spuit gaf haar rust.
Junkie, een hoer.
Miljoen maal gekust,
nog bleef ze stoer.

Van shot naar shot.
Loog, naaide en stal
Ze leefde zich rot
kwam aan lager wal.
Twee weken wakker
op heroine en speed.
Toen ze hem neerschoot
voelde ze niet.

Alleen in haar cel
geen gif in haar bloed.
Werd moordenaar kind
zoals God dat doet.
Leven had nu geen zin.
Twintig jaar in een cel,
daar zat niets meer in.
Dood wilde ze, snel

Die kwam als de wind,
riep zacht haar naam.
Omhelsde het kind,
vloog met haar uit het raam.

 
3 reacties

Geplaatst door op 25 juli 2012 in Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Eeuwig leven


Alle vrienden zijn wegEeuwig leven. Doe je op de weg.,
mijn hoofd is leeg.
Rest herinnering aan plaatsen
waar ik vroeger whiskey kreeg
Sprak met alle goden,
maar leven gaf me ruis.
Reed op alle wegen,
maar geen bracht me thuis

Daar sta ik nu en wacht,
voor het café raam.
Geen vrouw die me kon doden
ook geen die me liet staan

Een doornenkroon
is wat overbleef.
Voor het eindeloos einde
waar ik nog voor leef.
Straks stap ik weer op,
trap de zwarte donder aan.
Pak de volgende bocht,
ik moet weer gaan.

© Zwerver

Het is altijd de volgende afslag waar weer iets
nieuws wacht. Waar ervaring je een stukje groter
maakt of waar je een nieuw litteken kunt verwachten…
Hoe gaat jouw reis? Huisje boompje beesje?
Of kijk jij ook steeds naar de horizon?

 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 20 juli 2012 in Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , , , , , ,

Wel eens over gedacht?


Zomaar een gesprek. Over geloof. Whoooaaa Zwerver, geloof! Brand daar je vingers niet aan!! Toch, ik vind het iets aparts. Die bijbel bijvoorbeeld. Ik heb hem een paar keer doorgelezen. Oude vertaling, nieuwe vertaling en de allernieuwste vertaling. Toen ik daarover sprak met een “Gristen” was gelijk de vraag: “en ben je daar dan niet gelovig van geworden?” Alsof het lezen van een boek je gelijk “gelovig” maakt. Een soort literaire injectie. Je leest het en je gelooft het. Toen ik antwoordde dat het lezen van een kookboek me niet direct een topchef maakt of het lezen van een boek over vliegtuigen me geen piloot maakt, “was dat wat anders”… Oke… Wel eens over nagedacht? Dat het hele “Gristen” geloof gebaseerd is op verraad bijvoorbeeld? Als die Judas niet zijn ding had gedaan, was het allemaal heel anders geweest. Dan hadden misschien de Druïden hun natuurgeloof wereldwijd verspreid. En hadden we een appel als symbool gehad in plaats van een kruis, in dit geval een symbool van ondragelijke pijn en lijden en uiteindelijk dood. Natuurlijk zijn er mensen die dit weer anders zien, ieder zijn eigen mening uiteraard. Ik ga de discussie niet aan in ieder geval. Niet hier in ieder geval. Wel leverde het denken, filosoferen, lezen en luisteren een gedicht op. Deze:

Jezus wat een puinhoop… OOg dat ziet wat er met de wereld en de mensen gebeurd

Zonder mijn gepraat
had jij geen kroon gekregen.
Vagevuur was een sprookje geweest,
doornen hadden alleen gestoken
als je bramen had geplukt.

Zonder mij
had jij nooit bestaan.
Was er geen pijn geweest.
Waren vuren alleen om te koken,
lagen geliefden samen op èèn kussen.

Je naam was nooit misbruikt,
niemand had hem gekend.
Mensen hadden nog geleefd
in vrede…

Was ik stil geweest
had jij nooit je kruis gedragen.
Je vader
had niets te vergeven gehad.

Jezus…
Wat een puinhoop
was dat geworden.

© Zwerver

 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 19 juli 2012 in Columns, Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , ,

Vallen voelt als vliegen


Vallen voelt als vliegenvoor een kort moment lijk vallen op vliegen

Ik kwam waar ik niet moest zijn,
zag wat ik niet wilde zien.
Deed wat ik nooit zou doen,
was wie ik niet wilde zijn.
Iets probeerde me tegen te houden,
een stemmetje stuurde me voort.
Ik voelde me elke dag geweldig.
Wist dat het niet zo hoort.

Bizar, dat vallen voelt als vliegen
voor een kort moment.
Dat zweven duurt maar even
tot je bent geland.

Ik was moe van vriendelijk zijn,
sprak van vrijheid, oud excuus.
Stopte met doen wat ik dacht dat moest,
keerde terug naar mezelf.
Wilde nooit iemand pijn doen.
Alles moest op mijn manier.
Dit was dus hoe ik moest betalen,
voor het hebben van teveel plezier.

Toch voelt vallen als vliegen,
voor een kort moment.
Echt, zweven duurt maar even,
tot je bent geland.

Je ziet het komen als het weg is,
als je de reden kent.
Zelfs als je wist dat het verkeerd was,
juist voor dat moment.

Toch wil je steeds weer vliegen.
Ook al weet je dat je vallen gaat.
Elke keer wil je weer zweven.
Als je net weer op je benen staat.

Thx Jeff Bridges
© Zwerver 2012

Jij wel eens gevlogen terwijl je aan het vallen was?
Ik ben benieuwd…

 
4 reacties

Geplaatst door op 16 juli 2012 in Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

 
%d bloggers liken dit: