Ze rent keihard de verkeerde kant op.
Probeert, maar de kloof
in haar jonge leven word wijder.
Een nieuw verleden laat haar beseffen
dat ze twee jaar ouder is,
3 stappen achterligt.
Wie hoort haar, kijkt naar haar om?
Begrijpt niemand
dat ze vandaag kapot gaat?
In schaduw van glas en beton
tussen dwalende geesten
zoekt ze de hoop
die ieder mens in zich heeft.
Wie luistert oprecht, ziet de onschuld?
Ze schreeuwt om liefde,
aandacht die ze nergens kreeg.
Zoekt een held om mee weg te rijden.
Als hij binnenkomt herkent hij haar
Zijn onweerstaanbaar gemaakte lach
kent zijn tekst.
In een moment zonder verstand
legt hij haar neer,
geeft ze zich, op weg naar kapot.
Wanneer een oordeel wacht op elke hoek.
En sprekende blikken van stomme mensen
niet verder dan naar haar borsten kijken,
hebben we haar zelf nooit ontmoet.
©Hobo
Ron Reitsma
16 april 2012 at 16:51
Mooie gedichten broer……….deze ook weer
HOBOBIKER
16 april 2012 at 22:03
Thx,
Cana
17 april 2012 at 17:09
Verdomd mooi geschreven!!!
Respect, Greetz Cana
HOBOBIKER
17 april 2012 at 17:23
Dank je Cana. Soms voel je bijna letterlijk de ellende van kinderen. Schrijven helpt mij dan.