Altijd onderweg

Ik ben altijd onderweg
Maar zie geen ruimte meer
Alles is vol
Geen plaats om te verstoppen
wat lief is.
Mijn hart beheerst kwetsbaarheid,
Reden om te rijden.

Niemand ziet
dat zwart leer, asfalt
chroom en staal
mijn geheim bedekken.
Het verstrooien in de wind,
het soms verdrinken
in een kater
die levenslang achterop,
zijn nagels in mijn ziel gekerfd,
sporen achterlaat
waar ik langsreed.

Dit is geen leven om te delen
Zo blijf ik onderweg
Om te vergeten waar ik leven kan.

© Hobo 2012