RSS

Zout verdriet


Zout verdriet

Wind treurt langs duinen
Helmgras buigt,
zand schuurt langs mijn lippen.
De stormende betoverende kracht
van witte kuiven zeewater
duikende meeuwen, jagende wolken

Door zilte adem
proef ik je naam in min mond.
Vind ik de gedachte aan je
en laat wind jouw naam waaien

Druppels zout water
tranen mijn ogen,
verbinden me met verdriet.
Om de gedachte
aan jouw kille glimlach
op je bleek gezicht
in die kist daarnet.

Ik sla mijn kraag op.
Bandana voor mijn mond.
Jas dicht, helm op.
Contact, geluid, koppeling.
Vooruit, naar beneden,
de rest is omhoog.
Net als jij.

©Robert T. Meijer

 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 5 maart 2023 in Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , , , , , , ,

PUNKTIETEN


De rockbeat herinner ik me nog. 
Mijn zeiknatte 
naar bier stinkende slaapzak 
ligt opgerold achterop. 
De smaak van goedkope bourbon 
zit nog tussen mijn kiezen. 

Tussen de ochtendspits door 
sleurt mijn chopper me
slingerend richting horizon. 
Alles bonkt nog naar drank, 
zweet, seks en wiet. 

Die punkslet had een heel stripverhaal 
op haar tieten getatoeëerd. 
Moeilijk te volgen 
toen het op en neer wipte. 

Terwijl ik lucht en uitlaatgas adem, 
volg ik witte lijntjes 
naar het volgende feest. 



 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 26 februari 2023 in Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , ,

De Man met de zeis


De man met de zeis,
komt steeds onverwacht.
Hij rijdt jouw wegen,
wil je in zijn macht

Vaak is hij razendsnel,
zomaar ben je vervloekt.
Soms scharrelt hij in je rond,
voel je dat hij je zoekt.

Hij berooft vrouwen van hun man,
zorgt dat een biker verstijft.
Hij geniet steeds,
als iemand gebroken achterblijft.

Hij accepteert geen geld,
laat zich niet verjagen.
Steelt jouw hele leven,
doet het zonder vragen.

Dus als je op je motor rijdt,
pas dan op voor dat zwijn.
Want één “ik zag hem niet”rijder,
kan de man met de zeis zijn.

©Robert T Meijer

 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 31 oktober 2022 in Gedichten-Nederlands

 

Ik zei niks…


Ik zei niks
Ze haalden moslims uit hun huizen.
Ik zei niets, ik was geen moslim.
Ze haalden vluchtelingen uit hun huizen.
Ik zei niets, ik was geen vluchteling.
Ze haalden mensen met schulden uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen schulden.
Ze haalden motor rijders uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen motor.
Ze haalden homo’s uit hun huizen.
Ik zei niets, ik was niet homoseksueel.
Ze haalden kinderen uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen kinderen.
Ze haalden gezinnen uit hun huizen.
Ik zei niets, ik had geen gezin.
Ze haalden ongevaccineerden uit hun huizen.
Ik zei niets, ik was gevaccineerd.
Ze haalden alleenstaanden uit hun huizen.
Niemand zei wat, er was geen mens meer…


© Robert T. Meijer
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 30 september 2021 in Fotogedichten, Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , , , , , , , ,

Afbeelding

Wandering thoughts. (Alex Meijer, 28-8-1986 – 28-02-2020)


 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 22 september 2021 in Fotogedichten, Poetry-English

 

Tags: ,

Een snaar die niet bespeeld wordt


EEN SNAAR DIE NIET BESPEELD WORDT.

Je bent er niet meer.
En dat gaat niet zomaar.
Mijn begrip hapert als ik je foto zie,
waarvan ik nooit had gedacht
dat die ooit zo stil
aan de muur zou hangen.

Vanaf je geboorte
was je nooit afwezig.
Geweldig deelde je mijn gedachten
als bewijs dat we leefden.
En dan ineens, kanker!

“Ik red het Pa! Het gaat beter!”
Minder T cellen, meer pijn,
onderzoeken, verdriet.
Je vrouw, je dochter.
Ik red het niet Pa, hee Pa!
Weet jij nog iets tegen de pijn?
Jij weet altijd wel iets…

Maar nu weet ik alleen
dat je er niet meer bent.
En dat gaat niet zomaar.
Want je bent elke seconde
onvergetelijk in mijn leven.
Als een snaar die niet bespeeld wordt.

Maar ik wil muziek,
zonder dissonanten.

Alle rechten Robert T. Meijer

 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 19 maart 2021 in Gedichten-Nederlands

 

Leef je wens


Leef je wens

Je wilt vrij zijn.
Maar je carriëre laat je niet gaan,
leven heeft je onwrikbaar vast..
Op je glimmende weekendvriendin
droom je dat je naast ons rijdt…
Met brullende motor
volgen wij witte lijnen.
Verslinden kilometers,
stof en insecten.
Spoelen ze weg met jack en benzine
Op brandend rubber,
jagend in de wind
splijten we lachend
de snelweg
op de beat van 1500 cc
We reizen zonder kaart,
de horizon als kompas.
Liefhebbers van leven,
bezitters van vrijheid.
Overwinnaars van de dood.
Jij wordt verwacht,
maandag om 9 uur.
Verpakt in staal en steen
adem je kunstmatige lucht.
Zijn zelfs wolken
verborgen achter stoffig glas.
Wij rijden verder
Door dalen, straten
Langs glazen torens,
kunstmatig in leven gehouden
Door jouw carriëre
 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 12 december 2020 in Biker wijsheden, Columns, Fotogedichten

 

Tags: , , , , , , , , , , , , ,

Afbeelding

KWELGEEST


 
Een reactie plaatsen

Geplaatst door op 11 december 2020 in Fotogedichten, Gedichten-Nederlands

 

Tags: , , , , , , , , , , ,

Gebruikt applaus


Gebruikt applaus
Voor HSD.

Hij pronkt met gestolen talent,
schrijft, wat anderen hadden gemaakt.
Triomfeert met woorden die
vloeiend stroomden door goedkope decors.
Waar dof stoffig applaus gage was
van blinde lezers, zijn publiek.

Want in het land van schemer
waar niemand lezen kan,
is eenoog zijn eigen koning,
geleende triomf zijn loon.
Inspiratie uit gebruikte bronnen
vond hij heel gewoon.

De woorden van de keizer
waren alleen voor hen te zien
die hem copieus aanbaden.
Alsof stelen cultuur was.
Poëzie op één rood been
dat niemand had om op te staan.

©RTM 2020

 

Tags: , , , , , , , , , , ,

Nooit meer gebroken


 

 

 

 

 

 

 

 

 

De treurwilg huilt vandaag.
Omdat wind vanuit verten je naam waait.
Je verlaat je lichaam en wacht
tot hij je naar de einder brengt.
Terug naar waar je nooit
weer gebroken kunt worden.
Kwetsbaren verdragen leven niet
vanuit een gescheurde plek.

Dan zeggen statistieken van leven.
Dat soms vogels moeten vliegen
voordat ze hun dag gehad hebben.
Dus laat wind je dragen naar huis,
waar het pijnloos is.
Door het lijden dat je kent
hoop ik dat je de weg vind
om nooit meer te breken.
Zweef weg van scherven,
wat je laat leeft tot het eind.
Jij was het verschil,
de herinnering die je liet is mooi.

Eens vlieg ik ook, om je weer te zien.
Je te zeggen dat ik blij was
dat jij een deel van de weg
naast me reed.
Dat jij het mooi maakte.
En dat ik hoop
dat je nooit meer gebroken wordt.

© RTM
23-10-20

 

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

 
%d bloggers liken dit: